|
|
ขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจให้นะคะ จะบอกว่ามันเป็นรัยที่ทรมานที่สุดเรย หมอวางยาในปริมาณแค่ครึ่งเดียว ทำให้เรารู้สึกทุกสิ่งอย่าง เรารู้ตัวว่าเราร้องลั่นห้อง พยาบาลต้องช่วยกันปิดปาก หมอยังถามว่าไม่ได้วางยาเค้าหรอ กรี๊สส ((กรูจาตายอยู่แร้ว)) เราเล่าได้ทุกชอตว่าหมอทำไรกะเราบ้าง พยาบาลคุยไรกันบ้าง แต่ตื่นมา ทุกอย่างก็เหมือนฝันค่ะ เราออกจากห้องผ่ามา เราก็ฟื้นเลย เราขอพี่เค้ากลับตอนนั้นเรย ตอนแรกพยาบาลไม่ยอม เดินมาอีกทีบอก หน้าคุ้นนะเนี้ย จะไม่คุ้นได้ไงยังมะทันได้ตัดไหมก็เจอกันอีกแร้วว พี่เค้าเรยบอก ไปๆงั้นกลับเรย ไม่โดนยาเยอะหรอก เดี๋ยวลงไปส่ง เราแทบจะวิ่งลงเรยคร่าา พี่เค้าถามนี่จะวิ่งลงไปเองเรยหรอ  แต่ลงมานอนข้างล่างระหว่างรอแฟน ความปวดร้าวก็มาเยือน ปวดสุดๆ ต้องควักยากินก่อน แระโทรจิกแฟนยิกๆ รถก็ติดมากมาย นั่งรถกลับมา ร้องไห้ตลอดทาง กลับมาบ้านกินข้าวก็ร้อง แต่พอท้องอิ่มก็ดีขึ้น กลายเป็นง่วงแทน นอนหลับ แต่ปวดฉี่บ่อยมาก ตอนนอนไม่เจ็บเรยค่ะ แต่ลุกเดินไปฉี่นี่สิ ร้าวววว แหะๆ เช้าวันนี้เราดีขึ้นแร้วค่ะ ออกไปกวาดบ้าน ทำไรที่พอจะทำได้ ไม่อยากให้ร่างกายมันโทรม แต่ก็เหนื่อยง่ายมากค่ะ แปปเดี๋ยวก็ต้องขึ้นห้องกินยานอนต่อ ขอตัวละค่ะ ^^ zz..ZZ |
|
ตาวิเศษ
โพสต์ 2013-2-28 07:23:05
บุ๊คมาร์ก
แชร์
เนวิเกเตอร์
สมุดโน็ต
Color card
เจ้าของ
