แชร์ประสบการณ์สำหรับผู้ที่มีอาการจิตตก

DirtyNeedle

แชร์ประสบการณ์สำหรับผู้ที่มีอาการจิตตกนะครับ ผมเคยทำศัลยกรรมนะครับจิตตกมากเป็นปีเลยครับ
เนื่องจากอาการบวมจากบาดแผลผ่าตัด เป็นอาการใจร้อนอยากเห็นความเปลี่ยนแปลงของตัวเองไปในทางที่ดีอ่ะครับ
ผมคิดว่าใครๆก็น่าจะเป็นอย่างผม แต่แผลหายช้ามาก ช้าจนแบบคาดไม่ถึงว่าจะช้าได้เป็นเดือนๆปีๆ
ปกติในความคิดของผมมักจะคิดว่าเวลาผมเป็นแผล เช่น จักรยานล้ม หกล้ม ตกบันใด หรือทะเลาะวิวาทชกต่อย แผลไม่กี่สัปดาห์
ก็หาย แต่จริงๆแล้วแผลผ่าตัดมันต่างกับอุบัติเหตุเล็กๆน้อยๆเหล่านั้นครับ บาดแผลที่ได้มาจากอุบัติเหตุชีวิตประจำวันเล็กๆน้อยๆเหล่านั้น
มันใช้เวลาฟื้นตัวค่อนข้างเร็วเพราะส่วนมากมักจะเป็นแค่แผลเล็กๆน้อยๆจากผิวหนังส่วนนอก แล้วก็ฟกช้ำจากภายในนิดหน่อยเท่านั้น
การคืนสภาพเป็นปกติจึงใช้น้อยและเวลารวดเร็วในการรักษา แต่แผลที่ได้จากการศัลยกรรมต้องดูแลเป็นพิเศษครับ
การทำศัลยกรรมไม่ได้เป็นผลที่ให้เกิดความสวยงามเพียงอย่างเดียว แต่ผลข้างเคียงคือการฟื้นฟูพิษบาดแผลที่ผ่านการผ่าตัดนั้นด้วย
นั่นซึ่งแปลว่าผมจะต้องอยู่ในสภาวะอึดอัดใจกับมันช่วงระยะหนึ่งยาวๆ ถ้าผมยังคิดที่จะตั้งใจติดตามจับตาดูผลลัพธ์ของมันอยู่ เช่น การส่องกระจก การขอปรึกษาจากคนรอบข้าง(อย่างไม่มีความรู้ในเรื่องทำศัลยกรรม) การถ่ายรูปติดตามอาการ การย้ำคิดย้ำทำเหล่านี้มันจะทำให้ผมทรมานใจมากเท่านั้น


ยกตัวอย่างนิสัยการถ่ายภาพระหว่างตอนพักฟื้นใหม่ๆ
ผมมักจะหามุมกล้องถ่ายบนใบหน้าตัวเอง ผมถ่ายทุกมุม ซูมเก็บทุกอนูรูขุมขน ซึ่งยิ่งผมถ่ายเท่าไหร่ผมก็ยิ่งพบความผิดปกติจากส่วนอื่นของอวัยวะบนใบหน้ามากเท่านั้น และเมื่อยิ่งพบสิ่งผิดปกติก็ยิ่งถ่ายมากขึ้นเป็นทวีคูณจนเมมโมรี่4GBเต็มคับทำห่าไรไม่ได้เลย  จะลงพงลงเพลงฟังสักหน่อยก็ไม่ได้ต้องมานั่งห่วงรูป ไม่อยากลบรูป กลัวว่าจะไม่มีรูปทุเรศๆดูในยามแก่ แล้วพอมาถึงทุกวันนี้ได้ใช้รูปมั้ย(ไม่ได้ใช้เลยคับ เมมเจ๊งคับ เข้าม่ายด้าย) สรุปถ่ายไปให้เมมเต็มเล่นงับ


ความรู้สึกการโพสรีวิวภาพสู่สาธารณของผม
มันเหมือนเป็นการผจญภัยเลยครับไม่รู้ว่าจะออกมาดีหรือร้ายเหมือนเรากำลังโชว์เพอร์ฟอร์แมนซ์ให้กับคนอื่นๆชมอยู่ว่าผลลัพธ์มันจะออกมาดีมั้ย ผมรู้สึกกดดันม๊ากกกกกก  คิดในใจไม่รู้ว่าจะหล่อสู้คนอื่นได้มั้ย แระท่าโพสรูปตอนบวมๆบิดๆเบี้ยวๆช้ำๆจ้ำๆให้คนอื่นดู ก็เหมือนยิ่งเป็นการทำร้ายตัวเองซ้ำสองครับ เหมือนเป็นการประจานความผิดปกติให้คนอื่่นมาปลอบใจตนเองไปปล่าวๆ จนตัดสินใจไม่ต้องโพสแม่งแระ ลงแค่รูปก่อนและหลังก็พอเถอะ ถ้ามันเป็นการทำร้ายจิตใจตัวเองมากก็กะว่าจะไปบนกะศาลพระภูมิข้างบ้านอ่ะครับ ว่าถ้าแผลหายดีแล้วจะบนน้ำแดง (แน่นอนครับถึงไม่บนแผลมันก็หายเองอยู่ดีครับ ถ้าผมไม่เลิกประสาทไปได้เสียก่อนผมคงบนไปแล้วละมั้ง)

DirtyNeedle

ในบางครั้งเวลาที่ผมสำรวจรีวิวบุคคลอื่นๆที่ทำโดยแพทย์เดียวกับผมกลับเห็นผลลัพธ์ที่แตกต่างกัน ซึ่งยิ่งดูเท่าไหร่ยิ่งปวดใจครับ
รวมถึงรีวิวของแพทย์อื่นๆ ที่ทำออกมาได้ดีกว่า หล่อกว่า สวยกว่า ผมยิ่งดูผมยิ่งโทษตัวเองครับ ว่าทำไมเราเพิ่งจะรู้ ทำไมเราไม่ทำแพทย์คนนั้นๆ แต่แรก มันเป็นความรู้สึกที่แย่มากเลยครับ แระที่สำคัญอิฉาคนอื่นๆ แระมักจะมองหารีวิวเคสหลุดๆมาอ่านเพื่อเป็นเพื่อนใจในยามเหงา เพื่อปลอบใจตัวเองไปวันๆอย่างงี้เสมอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ


แล้วก็จากคำถามบุคคลรอบข้างหรือคนที่รู้จักมักจะคอยสอบถามสำรวจเรา สอดส่องสังเกตุต่างๆนาๆ ทุกครั้งเวลาที่ผมเจอคำถามเยอะๆตอนที่ผมรู้สึกท้อแท้ ผมก็เบื่อนะครับ เอาง่ายๆคือรำคานถามอะไรมากมาย บางคนก็อยากจะทำบ้างงั้นงี้ ผมก็จะตอบไปเสมอว่า ต้องอยู่ที่พื้นหน้าเก่าด้วยครับแล้วก็เสี่ยงดวงเลือกหมอ(ไม่ต่างอะไรกับจับฉลากปีใหม่เลยครับทำศัลยกรรมเนี่ย) แล้วก็รอเวลาเซ็ทตัวจากแผลผ่าตัดครับ
พอตอบเสร็จผมก็มักจะกลับมาครุ่นคิดเกี่ยวกับตัวเองเสมอว่ามันจะหายมั้ย และมันจะออกมาดีรึป่าวน้า นึกในใจตูยังไม่รู้ตัวเองเลยว่ามันจะออกมาเป็นยังไง อย่าเพิ่งมาถามกูกันได้มั้ย เฮ้อ!! (เป็นงี้จนชิน)


บางคนนะครับเพิ่งทำมาไม่ถึงสัปดาห์แล้วมาบ่นพึมพำร้องห่มร้องไห้ให้ผมฟังนั่งเครียดนอนเครียดไม่ทำงานทำการเหมือนผีเข้า พาลเอาผมพลอยเครียดไปด้วยเลย พอแผลยุบแร้วผีก็มักจะออกเสมอครับไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ห้าๆ แต่ส่วนตอนที่ผมทำมาแรกๆนะ ผมตื่นมาก็มักจะชอบนั่งอยู่หน้ากระจกร้องไห้ไม่กินข้าว ไม่กินอะไร ก็นั่งจับโทรศัพท์รอเพื่อนโทรมาหา ไม่ก็โทรหาเพื่อน แล้วก็นอนงีบ แล้วก็ตื่นมานั่งหน้ากระจกต่อ กินน้ำ แล้วก็ร้องไห้หน้ากระจก (มันเหมือนเป็นกรรมอะครับ ไม่อยากจะเชื่อว่าผมต้องมานั่งทำอะไรงี่เง่าไร้สาระไร้ประโยชน์แบบนี้ด้วย)


ผมเคยส่องกระจกจนประสาทเสียเลยครับ ต้องซ่อนกระจกบานเล็กๆทุกบาน แล้วส่วนบานใหญ่ก็ใช้ผ้าคลุมกันเวลาเดินผ่านมองเห็นอะครับ มันเป็นสันดานหรือสัญชาตญาณก็ไม่รู้นะครับ ที่เวลาเห็นวัตถุของสะท้อนเงามักจะมอง ไม่ว่าภาพจะเล็กจะกลับหัวกลับหาง ขอแม้แค่วิเดียว ก็ดี
ผมรู้สึกว่าเวลาผมไม่ส่องกระจกผมรู้สึกดีขึ้น และที่สำคัญต้องหาอะไรทำด้วยครับ ผมก็เลยหากิจกรรมออกกำลังกายทำไปพลางๆ พอดีช่วงนั้นว่างงานก็เลยหางานทำซะเลย ทำจนลืมไปเลยว่าทุกๆวันต้องส่องกระจกทุกมื้อครับ ห้าๆๆๆๆๆๆ ตอนนี้ทำงานเหนื่อยแต่สะใจที่เอาชนะและผ่านตรงนั้นมาได้ ทุกวันนี้เห็นกระจกเหมือนเห็นคู่ปรับอ่ะคับ ถ้าส่องเซ็ทผมก็นานหน่อย แต่ถ้าไม่ใช้ก็มองด้วยหางตา แล้วก็รำพึงอยู่ในใจมึงหลอกกู ตัวจริงกูดูดีกว่าโว๊ย คิดเองโดยที่ไม่ต้องถามเพื่อนหรือว่าใครเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

DirtyNeedle

เป็นกำลังใจให้ทุกท่านนะครับ มองโลกในแง่ดีไว้ครับ มองหาสิ่งดีๆเข้าชีวิต อย่าดำดิ่งอยู่กับสิ่งที่รั้งชีวิตเราให้ตกต่ำนะครับ บางครั้งบางอย่างเรามันก็ไม่ได้แย่เสมอไปนะครับ เราต้องรู้จักแยกแยะ และรู้จักทำ บางอย่างปลงได้ก็ปลงเถิดครับ เรื่องดีๆผลลัพธ์ดีๆยังรออยู่วันข้างหน้า อีกเยอะแยะเลย  

DirtyNeedle

ค้าบ ขอบคุณคอมเม้น 1-2นะคับ ผมก็เจออะไรแย่ๆเกี่ยวกับความรู้สึกตัวเองมาเยอะเหมือนกันครับ
บางทีผมก็คิดนะ อยากเพอเฟคนะ แต่เหนื่อยว่ะ ที่สำคัญหาตังไม่ทันทำหล่อ ห้าๆ คิดไปคิดมา ช่างแม่งไม่มีใครเพอเฟคทั้งนั้นหรอก ไอ้พวกกระจกไม่ว่าจะที่ไหนๆก็ส่องออกมาไม่เหมือนกันสักบาน บางอันก็หน้าบานจนอยากแหกปากร้องกรี๊ดไปหาหมอโบท็อก มันเหมือนโดนผีหลอกอ่ะคับเด่วดีเด่วร้าย ปรับตัวไม่ทัน บางอันส่องก็หน้าเรียวเดินยิ้มตั้งแต่ขึ้นห้างยันลงห้างกลับบ้านแล้วมาเจอไอ้กระจกตรงประตูรถเมล์อะคับ ประตูรถเมล์หรอคับยิ่งเห็นเงาตัวเองบนนั้นยิ่งอยากจะวิ่งให้รถทับตาย (มันเลยทำให้ผมรู้ว่าไม่มีกระจกบานไหนที่จริงใจกับเราสักบานคับ ถ้าเป็นไปได้อย่างไปส่อง อย่าไปเชื่อ อย่าไปฟังมัน ทำไม่รู้ไม่เห็นพอคับ เอาเป็นว่าใครชมก็เดินอมยิ้มหลงๆตัวเองไป ช่างมีฟามสุขกระไรแท้ อิอิ) ขนาดหมอที่ทำจมูกผมที่ว่าหล่อๆจมูกโด่งธรรมชาติแล้ว จมูกเขายังไม่เท่ากันเลยคับ  ไม่เท่ากันอย่างชัดเจน เพิ่งสังเกตุ ห้าๆ

DirtyNeedle

ต้นฉบับโพสต์โดย UYAJUNG เมื่อ 2011-10-7 17:57
โอ้ยยยยยยย!!!!! ทำไงดี ตอนนี้นอยซ์หนักมาก.......ยิ่งใกล้ถ ...

ยางไม่ทำเลย อย่าเพิ่งนอยงับ

DirtyNeedle

ต้นฉบับโพสต์โดย sunchai22 เมื่อ 2011-10-7 19:25
ขอบคุณคับสำหรับการแชร์ประสบการณ์นะคับ ...

บางอย่างผมก็เบี้ยวครับ แต่เอาเป็นว่าพอมาอยู่บนหน้ามันโอเคก็โอเคกะมันไปครับ

DirtyNeedle

ต้นฉบับโพสต์โดย PoonFah เมื่อ 2011-10-14 00:28
ฟ้าว่าการศัลยกรรมก็เหมือนเสียงดวงอะ

เพราะเราไม่สาม ...

ถูกต้องครับ ประมาณนั้นเลย


คนที่ชอบทำศัลยกรรมมีปัจจัยเดียวเท่านั้นที่สำคัญ คือ เงิน
ส่วนเรื่องเจ็บตัวไม่ต้องห่วงครับ คนพวกนี้ เจ็บไม่กลัว แต่กลัวไม่สวย ไม่หล่อ น่ะครับ อิอิ
ถ้ายิ่งมีเงินก็ยิ่งอยากหล่ออยากสวย

จะหยุดได้ก็ต่อเมื่อตังหมด หรือว่าไปกันใหญ่แล้วเต็มที่อ่ะคับ

บางคนเบี้ยวเล็กน้อยแต่ดูหล่อดูสวยนะครับ

แต่บางคนทำมาตรงแต่ดูแล้วรรู็สึกเฉยๆอ่ะ

ทั้งหมดนี้มันอยู่ที่กำลังใจของคนครับว่าช่วงที่พักฟื้นมีมากหรือน้อย ช่วงนั้นคนที่ทำศัลยกรรมต้องมีสติรอบคอบให้มากๆ และคนรอบข้างควรมอบกำลังใจที่ดีให้แก่กันครับ

DirtyNeedle

คุณ verin ขอบคุณมากนะครับที่แสดงความคิดเห็น

เรื่องที่เล่ามาผมคิดว่า ถ้ามองโลกในแง่ดี 1 เขาเป็นห่วงครับ อะไรที่ผ่าๆตัดๆได้เลือดมันก็ดูเลวร้ายทั้งนั้นไม่ว่าจะคนหรือสัตว์
2 เขาคงชอบคุณเพราะว่าคุณมีใบหน้าธรรมชาติมากกว่ามั้งครับ
3 เขามองข้ามจุดบกพร่องที่คุณคิดว่าคุณดูไม่ดี

ในแง่ลบ
1 เขาไม่เข้าใจคุณเพราะว่าเขามองข้ามจุดบกพร่องของคุณมั้งคับ

:)

DirtyNeedle

ตอบกระทู้ zozad ตั้งกระทู้

แนะนำนะครับ ให้คุณหาอะไรทำ จัดการความคิดของตนเองให้เป็นระเบียบ นั่งสมาธิหรือทำกิจกรรมอื่นๆ เช่น จัดของเรียงของให้เป๋นระเบียบ ดูแลตัวเองตามที่แพทย์สั่ง บำรุงสุขภาพตามอัธยยาศัย ทำยังไงก็ได้ให้ผ่อนคลาย
คุณลองสังเกตุความรู้สึกของตัวเองดูว่าตอนคุณหยิบกระจกว่าคุณรู้สึกเหมือนหยิบยื่นความทุกข์ให้ตัวเองแค่ไหน แล้วลองเอามาเทียบกับตอนที่คุณอยู่ในสภาวะปกติ เช่น กิน นอน เดิน ทำกิจกรรมต่างๆ ว่ามันต่างกันแค่ไหน
แต่ถ้าคุณส่องกระจกแล้วเครียด ส่องหนึ่งครั้งจะเพิ่มความกังวลให้กับคุณ
ถ้าคุณส่องเรื่อยๆความกังวลก็จะเพิ่มมากขึ้น จนคุณสามารถจดจำจุดบกพร่องได้ทั้งหน้า ผลลัพธ์คือ คุณจะรู้สึกเบื่อใบหน้าตัวเอง และก็จะมีผลเสียและปัจจัยอื่นๆตามมาครับ
แต่ถ้าคุณรู้สึกแย่ในเวลา กิน นอน เดิน หรือทำกิจกรรมต่างๆเมื่อไม่ได้ส่องกระจก แนะนำให้คุณจัดการเรื่องสมาธิและสติครับ
ซึ่งทั้งหมดนี้รวมถึงการถ่ายรูปด้วยครับ

ผมคิดว่าให้คุณหยุดถ่ายภาพดีกว่านะครับ
ส่วนเรื่องกระจกบานไหนไม่จำป็นเล็กๆน้อยๆให้เก็บไว้มิดชิด และถ้าคนรอบข้างบางคนไม่ให้ความร่วม อยากให้คุณสนใจแล้วเชื่อบางคนที่สามารถให้กำลังใจคุณได้ อยู่ด้วยแล้วรู้สึกดีเพราะว่าในความเป็นจริงมันไม่ได้เลวร้ายเท่าคำพูดแย่ๆหลายๆคำจากคนที่ไม่เห็นด้วยกับคุณหรอกครับ เชื่อผม แต่คุณต้องมีวิจารณญาณที่ดี ฟังหรือคิดอะไรต้องสมเหตุสมกับความเป็นจริงด้วยนะครับ

รักษาสุขภาพด้วยนะครับจะได้หายเร็วๆ

DirtyNeedle

ตอบกระทู้ zozad ตั้งกระทู้

OK ครับ ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะครับ ผมก็อยากให้คนที่กำลังรู้สึกไม่ดีในตอนนี้ได้คิดทบทวนอะไรบางส่วนที่มองข้ามไปบ้าง เพราะผมคิดว่าสิ่งที่มองข้ามบางอย่างนั้นมันเป็นจุดสำคัญ และบางอย่างมันก็เป็นแนวทางของการที่จะดำเนินวิถีชีวิตที่ดี ซึ่งรู้ควรจักแก้ปัญหาอย่างมีสติ การควบคุมสภาวะจิตใจ อารมณ์ครับ เพราะว่าบางอย่างที่ผมผ่านมา ผมก็คิดว่าผมก็ทนทุกข์ใจซึ่งใช้เวลานานเหมือนกันครับ ยังไงผมก็จะคอยให้กำลังใจเพื่อนๆในนี้นะครับ คิดบวกเยอะๆช่วยได้^^  

DirtyNeedle

ตอบกระทู้ ummy87 ตั้งกระทู้

เรื่องการบวมจากแผลผ่าตัด เจอกันทุกคนนะครับ อย่าเพิ่งไปคิดตรงนั้นเลย รอดูผลสุดท้ายที่จะได้รับดีกว่าครับ หาอะไรทำฆ่าเวลา เบี่ยงเบนความสนใจไปสนใจสิ่งที่น่าสนใจดีกว่าครับ พอถึงเวลาสุดท้ายผลลัพธ์ที่ดีจะตามมาเองครับ

เป็นกำลังใจให้นะ^^ มีไรก็คุยกันได้ครับ

DirtyNeedle

ตอบกระทู้ up11u ตั้งกระทู้

นั่นแหล่ะครับ คือกับดัก อุปสรรค ของความสุข
เราทำศัลยกรรมเพื่อความสุขของเรา
ไม่ใช่ทำศัลยกรรมเพื่อมารับความทุกข์จากคำพูดคนอื่นที่โยนมาให้เรา (แบบไม่ได้คิด ไตร่ตรอง สมเหตุสมผล ตามจริง) ในตอนที่เรากำลังยังฟื้นตัวอยู่

ผมคิดว่าการทำศัลยกรรมก็ต้องใช้เวลาครับ ขอแค่ให้อดทนเป็นพอ เคสตัวอย่างมีเยอะแยะ ที่ในช่วงแรกๆไม่พอใจ และในระยะหลังกลับรู้สึกพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้จากการทำศัลยกรรมก็มีครับ เยอะมากๆด้วย
ทำเป็นไม่สนใจไปครับ อย่าไปพูด อย่าไปถาม ทำเป็น ไอดอนแคร์ไป เด่วแผลหายพวกที่ว่าก็รู้เองครับ^^

คำพูดแย่ๆจากคนเราอ่ะ มันพูดง่ายครับ และเขาก็ไม่มานั่งคิดหรอกว่าเราคิดอะไรบ้าง เจออะไรบ้าง เพราะเขาไม่เคยรู้
แต่คำพูดดีๆจากคนเราหาฟังยากครับ และก็มักจะมาจากคนที่คิดดีแล้ว แล้วค่อยพูดออกมาครับ สมเหตุสมผล ฟังแล้วชื่นใจ อิอิ

พูดคุยกันได้ตลอดนะครับ ไม่ต้องซีเรียส แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับเพื่อนในกระทู้ก็ได้ครับ ผมก็เคยทำแบบนี้เมื่อก่อน เป็นกำลังใจให้นะครับ

DirtyNeedle

ตอบกระทู้ porsheb2st ตั้งกระทู้

ทางกายภาพ เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาครับ
ถ้าเราดูแลดี ผลดีครับ
ถ้าเราดูแลไม่ดี ผลก็ไม่ดีนะครับ

กระจกขอร้องให้เลิกยุ่งกับมันครับ อย่าไปคุยอย่าไปมองมัน
กระจก100บาน ส่องทุกบานก็ไม่เหมือนกันหรอกครับ

สิ่งที่สำคัญคือจิตใจครับ เราต้องมุ่งมั่นแน่วแน่ครับ ทำศัลยกรรมมันก็เหมือนทนทำปริญญาให้แม่แหล่ะครับ5555+ ทั้งใช้เวลา ทั้งเหนื่อย ทั้งสารพัด ต้องควบคุมตัวเองให้ดีครับ
อย่าเพิ่งไปคิดน้อยเนื้อต่ำใจไปเลยครับ คนเราจะให้ไปเหมือนคนนั้นคนนี้ตามที่ใจราอยากจะให้ไปเป็นไม่ได้หรอก พ่อก็คนละพ่อ แม่ก็คนละแม่ ผมว่าขอแค่ให้ที่ทำออกมาแล้วธรรมชาติเข้ากัน รับกันก็พอแล้วครับ ที่เหลือก็คงเป็นที่การแต่งตัวและบุคลิกภาพมากกว่านะครับ ถ้าบุคลิกภาพดี ก็จะทำให้ใบหน้าดูดีขึ้นมาทันตาเห็นเลยครับ

ยกตัวอย่าง เคน ธีรเดชนะครับ  เคนไม่ได้เป็นคนหน้าหล่อเลยนะครับ แต่หน้าตาดี และถ้าลองมองแยกส่วนจมูกเคนไม่สวยนะครับ ปากก็ไม่ แต่พอมารวมกันเป็นเคนหล่อทันตาเห็น5555+
(ผมว่าผู้ชายควรให้ความสำคัญที่บุคลิกภาพมากกว่าหน้าตานะครับ มันเป็นจุดดึงดูด และเสริมสร้างสเหน่ห์ได้มากเลยทีเดียว)


อย่าเพิ่งเครียดนะครับทุกคนเจอเหตุการณ์นี้เหมือนกันหมดครับ
กว่าจะเซทตัวได้สมบูรณ์ ข-อ-แค่-เว-ลา  ครับ อดทนนะ

DirtyNeedle

ตอบกระทู้ ยุตา ตั้งกระทู้

เป็นอาการปกติของการบวมนะครับ อย่าเพิ่งวิตกนะดูแลตัวเองดีๆครับ
พยายามอย่าไปสนใจในปัจจัยต่างๆที่ทำให้เรารู้สึกเครียดในขณะพักฟื้นนะครับ ต้องใช้เวลานะครับ

DirtyNeedle

ตอบกระทู้ PV_love ตั้งกระทู้

ยินดีมากเลยครับ ยังไงก็ขอให้หายไวๆเช่นกันนะครับ

DirtyNeedle

ตอบกระทู้ natchanonn ตั้งกระทู้

ถูกต้องครับ แต่สำหรับบางคนที่เขาอาจจะไม่ได้เป็นเคสที่ผิดพลาด แต่เป็นแค่อาการจากสุขภาพจิตที่ไม่ค่อยดี เนื่องจากการทำศัลยกรรมซึ่งมีเยอะมาก
ก็แค่อยากให้กำลังใจและแนวคิดไปปฏิบัติในเชิงบวก และผมก็คิดว่าน่าจะช่วยอะไรบางอย่างได้ไม่มากก็น้อย อย่างน้อยพวกเราก็สามารถแชร์ความรู้สึกกันได้ครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

DirtyNeedle

ตอบกระทู้ Linnysaweden ตั้งกระทู้

ใจเย็นนะครับ
ผมก็เคยผ่านตรงนี้มา
ผมเคยลาออกจากโรงเรียนเพราะกระจกเนี่ยล่ะ
เคยทุบกระจกแตกไปบานนึง
เคยเกลียดกระจก
จนมันทำให้ผมแย่ และรู้สึกแย่กับตัวเองมากๆถึงที่สุดในโลก
แต่ผลสุดท้ายมันก็ทำให้ผมคิดได้ว่า บางคนที่เขาแย่มากๆกว่าเราเขายังมีกำลังใจอยู่ต่อได้
เราก็ไม่ได้รู้สึกแย่มากๆเหมือนเขา แต่ในขณะนั้นที่เรากำลังรู้สีกว่าเรารู้สึกแย่ที่สุดในโลกก็ตาม แต่ไม่ได้แย่ที่สุดครับ
ผมเลยเอาเวลาที่เหลือมาทำให้ชีวิตตัวเองดีขึ้น ผมไปหาโรงเรียนที่ใหม่เรียนถึงจะเรียนไม่มากไม่ทุกวันไปสู้กับเด็กโรงเรียนเกรดดีๆบางที่ไม่ได้หรือสู้ที่เก่าที่ผมก็เพิ่งออกมาไม่ได้ แต่ผมถือว่านี่เป็นการเรียนรู้ครับเป็นการถอยครั้งใหญ่ แต่ผมจะไม่หยุดก้าวแค่นี้ครับ ผมเอาเวลาที่ผมคอยต่อสู้กับกระจกทุกๆบานในโลกในกรุงเทพนั้น ไปหาอย่างอื่นทำ หางานทำ หากิจกรรมที่เราเคยชอบทำ แล้วก็เอาชนะมันให้ได้ครับ
บางอย่างมันเหมือนกับว่าถ้าผมไม่เจอจุดนี้ ผมอาจจะไม่ได้รู้สึกหรือคิดได้อะไรแบบนี้เลยก็ได้ ผมลองนึกถึงไปวันข้างหน้า ถ้าผมไปรู้สึกแบบนี้ตอนผมแก่ผมหงอกไกล้ตายล่ะ ผมคงจะรู้สึกว่า ผมโง่ที่สุดในชีวิตและโง่ที่สุดในโลกเลยครับ บางทีอุปสรรคที่เข้ามามันก็ทำให้เราเดินหน้าไปในทางที่ควรเดินครับ แค่เราต้องเอาชนะมันและผ่านไปให้ได้ หลังจากนั้นความเป็นตัวของตัวเองและความสุขก็จะค่อยๆเข้ามาหาเราทีละเรื่องสองเรื่องสามเรื่องสี่เรื่อง.....ไปเองเรื่อยๆครับ
เอางินี้ครับอย่าส่องกระจกนะครับ เลิกคิดอะไรบางอย่างที่ไม่จำเป็นไปดีกว่า สู้เอาเวลาไปนอน ไปออกกำลังกาย ไปหัวเราะกับเพื่อนๆ ไปกินข้าวดีกว่าครับ เมื่อเราทำอะไรที่ควรทำ หรือทำอะไรที่มีความสุขในชีวิต พอเราตื่นขึ้นมาอีกวัน เราก็จะรู้สึกเหมือนกับว่าทำไมเราถึงแตกต่างจากวันก่อนๆ ซึ่งมันทำให้จิตใจเรา สู้มากขึ้นและก็เพิ่มพลังชีวิตมากขึ้น เรื่องบางเรื่องที่เราไม่จำเป็นต้องคิด เมื่อเราไม่คิด สักวันก็จะลืม และเฉยๆไปเองครับ  เป็นกำลังใจให้นะครับ

DirtyNeedle

ตอบกระทู้ natchanonn ตั้งกระทู้

โอเคครับ ผมอ่านเรียบร้อยแล้วนะครับ  ขอบคุณเช่นกันครับที่อ่านข้อความจากผม

ผมอ่านแล้วก็เข้าใจดีเลยนะครับ555 นึกแล้วก็ตลกในบางเรื่องที่เรามีเรื่องราวคล้ายคลึงกันในบางเรื่อง

ผมมาคิดๆดูแล้วนะครับ ว่าเมื่อก่อนที่ผมจะทำศัลยกรรม ผมเป็นคนไม่ได้ติดกระจกเลย แต่แค่ไม่ชอบหน้าตาตัวเองในบางมุมเท่านั้น แต่ส่วนอื่นๆบางมุมมันก็เหมือนเป็นตัวของตัวเรามันก็ดูดีนะครับไม่เคยรู้สึกเบื่อ ความรู้สึกเบื่อหน้าตาตัวเองมันเริ่มเข้ามาหลังจากที่ผมทำหน้าเนี่ยล่ะครับ ผมเริ่มติดกระจก ผมสังเกตุสิ่งที่ไม่เท่ากันบนใบหน้า ผมเริ่มรู้ว่าไรผมของผมนั้นไม่เท่ากัน โครงหน้าช่วงกรามผมก็ไม่เท่ากัน
ริมผีปาก นัยตา แผลเป็นริ้วรอยต่างๆ ผมส่องจนพฤติกรรมดูผิดเพี้ยนผิดปกติ ชอบจับคาง บีบกรามตัวเอง ดึงปากตัวเอง อาการเริ่มเยอะขึ้นเรื่อย จนคนไกล้ตัว อย่างพวกพี่ๆ เพื่อนๆ สั่งให้หยุดทำ บางทีว่างมากๆก็ชอบไปไล่ถามคนอื่นด้วยสีหน้าบูดบึ้ง เพื่อนเรียกร้องความสนใจ เหมือนกับหวังเพื่อที่จะได้กำลังใจดีๆหรือคำพูดโดนๆ เพื่อให้เรารู้สึกดีขึ้น แต่ส่วนมาก พอไปถามใครเขา พอเขาสังเกตุเขาก็คิดเหมือนเรา แล้วก็จะพูดว่าก็ดีอยู่แล้วนะ ไม่สังเกตุไม่เห็นหรอก อะไรทำนองนี้(เลยกลายเป็นว่าเหมือนเขาไม่ค่อยได้สนใจที่จะตอบเราสักเท่าไหร่) บางคนที่ตอบว่าก็ไม่เบี้ยวนะ ก็ดูดีแล้ว(ก็กลับไปคิดว่าเขาโกหกเราซะอีก55555+) มันเป็นอาการย้ำคิดย้ำทำอ่ะครับ แล้วก็จะนำพาความเลวร้ายต่างๆเข้ามาสู่ตัวเรา เช่น ส่องกระจกแล้วมีอาการจิตตก สมาธิสั้น นอนไม่หลับ ทานอาหารไม่ตรงเวลา แล้วก็จะนำมาสู่การไม่ดูแลตัวเองครับ(เหมือนกับว่าเราจะชอบคิดอยู่กับตัวเองคนเดียว เหมือนภาษาเทพที่ใครก็ไม่เห็นในสิ่งที่เราเห็น ใครก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่เราเข้าใจอ่ะครับ5555)  หลังจากนั้นผมก็กลายเป็นคนไม่ดูแลตัวเองเลยครับโทรมมากๆ

ตอนแรกๆที่ทำมาก็ดูดี มีแต่คนสนใจกันอย่างท่วมท้น มันเป็นเหมือนช่วงที่พีคมากๆเลยครับ น่าจดจำมากๆ เป็นสิ่งที่สวยงาม และดูเหมือนเรามีค่าอย่างสุดๆ ไปไหนก็มีแต่คนชมคนชอบ แต่หลังจากที่เริ่มเก็บเล็กเก็บน้อยรายละเอียดบนใบหน้าจากกระจกทุกๆบานในโลก ผมก็เริ่มมีอาการเครียด วิตก แล้วก็อย่างที่บอกอ่ะครับ เริ่มไม่ดูแลตัวเอง เริ่มคิดว่าอยากจะแก้ไขนั่นนี่ จนเกือบบ้า(หรือบ้าไปแล้วก็ไม่รู้55) ช่วงแรกที่เป็นก็จะกินไรไม่ลงครับโทรมมากๆ พอหลังๆก็เหมือนปลงกินจนอ้วนปล่อยให้หน้าตาที่ทำมานั้นกลายเป็นดูแย่ไปเลย คนที่เคยเห็นเราในสภาพดีๆก็ตกใจกันหมด ทักทุกคนจนขี้เกียจตอบ จนบัดนี้ไม่มีใครสนใจแล้วครับ555 ตั้งแต่เริ่มปลีกวิเวก ลาออกจากโรงเรียน อยู่แต่บ้าน ปล่อยให้ตัวเองทรุดโทรม ผมก็กลายเป็นคนที่ไม่น่าสนใจ คนธรรมดาๆเหมือนคนอื่นๆทั่วไปที่เขาเดิน กิน เดินซื้อของ ไปทำงาน อย่างคนอื่นๆเขา จนมันทำให้ผมคิดได้ว่า คนเรามันก็ไม่ได้มีอะไรยั่งยืนเนอะ ของอะไรที่มันสวยสด วันนึงถ้ามันจะถึงจุดเปลี่ยน มันก็กลายเป็นสิ่งที่ไม่สวยสดได้เช่นกัน

DirtyNeedle

ตอบกระทู้ natchanonn ตั้งกระทู้


ผมกลับไปมองที่แม่ผม แม่ผมเป็นเบาหวานจนแทบทำงานไม่ได้ เขากินทุกๆอย่าง เขาเครียดเรื่องเงินทองมหาศาล เครียดเรื่องครอบครัว เครียดสุขภาพ และก็เครียดเรื่องของตัวผม(ผมเป็นเด็กมีปัญหาครับ55) แม้กระทั่งเครียดเรื่องเส้นผมที่เป็นพันธุกรรมเส้นผมเล็กและบางด้วย แต่ตอนนี้แม่ผมกลับมาลดน้ำหนัก ควบคุมอาหาร ดูแลตัวเองอย่างดีมากๆ แม่ใช้น้ำมันมะพร้าวนวดศีรษะ ทานอาหารอย่างถูกต้อง รู้มั้ยครับว่าเกิดอะไรขึ้น แม่ผมหายจากโรคเบาหวานครับ และผมบนศีรษะแม่ก็ค่อยๆขึ้นมาทีละนิด มันดูหนาขึ้นอ่ะครับ รวมทั้งตัวผมที่เป็นลูกก็เหมือนทำตัวดีขึ้นด้วยมั้ง555 แต่ด้วยความที่สุขภาพดีเกินครับ แม่ผมเลยตั้งท้องน้องชายครับ555มหัศจรรย์ แล้วที่สำคัญโรคเบาหวานนั้นหายขาดเลยครับ คนแถวบ้านตกใจเรื่องแม่มากๆ

พอถึงตอนนี้ผมก็ลองกลับมานึกถึงเรื่องการใส่ใจเกี่ยวกับสุขภาพตัวเองของผมนั้นมีน้อยมากๆสู้แม่ไม่ได้เลย ผมกลับไปนึกถึงอดีตที่ผมเคยอดสูบบุหรี่ ทานอาหารสุขภาพ ทานอาหารเสริม จิตใจร่าเริ่ง เวลาว่างก็เขียนการ์ตูน อ่านหนังสือ ฟังเพลง ดูหนัง นอนเป็นเวลา อย่างมีความสุข ตอนนั้นผมหน้าใสมากๆเลยครับสุขภาพดีมากๆ อยากกลับไปเป็นแบบนั้นจัง55

แล้วที่สำคัญนะครับถ้าเราสุขภาพจิตดีบุคลิกภาพก็จะดีตามครับ แล้วผู้ชายก็ควรจะมีบุคลิกภาพที่ดีครับ

ตอนนี้เรื่องราวเลวร้ายต่างๆที่ผ่านมาของผมมันเหมือนเพิ่งผ่านไปครับ และผมก็คิดว่าตอนนี้ผมสมควรที่จะเริ่มดูแลตัวเอง บำรุงสุขภาพจิตและรักษาสุขภาพกายได้แล้ว สิ่งนี้มันทำให้ผมมีความหวังว่าสักวันอะไรๆก็คงจะดีขึ้นเรื่อยๆครับ

DirtyNeedle

ต้นฉบับโพสต์โดย popularity เมื่อ 2012-4-6 21:14
ผมชอบกระทู้ของคุณมากเลยครับ
อ่านกระทู้ของคุณแล้ว  ...

ขอบคุณมากเลยครับ ผมก็ดีใจเหมือนกันนะครับ ที่ผมได้รู้ว่ามีคนบางคนเห็นค่ากับสิ่งที่ผมกำลังคิดและเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น ขอบคุณมากจริงๆครับ