|
โลภคับอยากทำปากเห็นคนอื่นเค้าทำผมเลยอยากทำบ้าง ไปสะดุดตา หมอภูษิต ก้อไปปรึกษา แล้วก้อกลับมาตัดสินใจที่บ้าน
วันรุ่งขึ้นก็เลยโทรไปจองคิว นัดคิวเรียบร้อย กำลังจะโอนเงินไปเพื่อล๊อกคิว เพื่อนโทรมาบอกว่าจะบวช กำ มึงจะมาบวชอะไรตอนนี้เนี่ย
ก้อเลยไม่ได้ทำ เงินก้อไม่ได้ไปโอน แถมผมก็ไม่ได้ไปงานบวชมันอีก ก้อเลยต้องเลื่อนคิวไปเป็นอาทิตหน้าอันนี้ไปจองคิวด้วยตนเอง
การเดินทางไปจองคิวของผมแสนทรมานจิตใจผมมาก เกลียด ขสมก ไปตราบนานเท่านาน ผมโทรไป184 โทไปถามว่าไปพาต้าปิ่นต้องไปยังไง
จากสี่แยกบางนา เค้าบอกว่านั่ง 511 ถึงเลย พอผมนั่งรถตู้จากบ้านมาถึงสี่แยกบางนา โชคดีเหลือเกิน รถมาพอดี แม่งดันเสือกไม่จอดไฟเขียวพอดี
มันเลยเร่งรถไปเลย ทั้งๆที่ตรงนั้นมันเป็นบ้ายรถเมล์ อ้าวคันแรกไม่เป็นไร คันที่สองรถมาไฟเขียวอีกและ มันก็ขับเลยไปเลย อะไรของมันหว่ะ
คันที่สองพอให้อภัยได้ พอมาคันที่สามมันเอาอีกแล้วคับ มันเอาอีกแล้ว ไอ้ไฟจราจรนี่ช่างกะไร มึงจะเขียวให้กูหน่อยไม่ได้หรือไง
รถมาที่ไรไฟเขียวทุกที่ ผมก้อเริ่มอารมเสียแหละทำไม่ถึงไม่จอนนี้มันไม่ใช่ป้ายรถเมล์หรอ มีอยู่คันทำท่าจะจอด ผมกับน้องกำลังจะเดินไปขึ้นไฟเขียวปุ๊บ มันออกอกปั๊บ
โอ้ยยย น้ำตาจะไหล ผ่านไปหกคับ กับเวลารอเกือบชั่วโมง อ้าวไม่เป็นไรเดี๋ยวไปรอป้ายอุดมสุขก้อได้ เดินไปท่าทางจะเหนื่อยเดี๋ยวนั่งรถต่อไป
เห็นรถเมล์ฟรีผ่านมาพอดี ผีช้ำด้ามพลอย เป็นเหมือนเดิมคับมันเป็นเหมือนเดิม เกิดอะไรขึ้นกับ ขสมก พระเจ้า สองคันผ่านไป
พอมาคนที่สามโชคดีไฟแดงพอดีแต่รถมันก้อไม่ได้มาจอดตรงป้าย แต่มันไปจอดติดรอไฟเขียว ผมก้อเลยเดินไปขึ้นรถมันปิดประตู้อยู่ ผมก้อยื่นรอสักครู่
ทำไมเค้าไม่เปิดผมก้องง เคาะประตูแล้วเค้าก้อไม่เปิด เดินไปบอกคนที่นั่งข้างหน้าต่างบอกพี่คับ บอกให้พี่เค้าเปิดประตูให้ผมหน่อยได้ไหมคับ
ผู้โดยสารคนนั้นก้อเท่าหน้าเอ๋อๆเห็นผมเป็นตัวประหลาด แล้วเค้าก็หัดมาบอกว่าต้องไปขึ้นป้านข้างหน้า อ้าวแล้วตรงนี้มันไม่ใช้ป้ายรถเมล์หรือไงหว่ะ
แล้วถ้าเข้าจะเปิดประตูให้ผมขึ้นไม่ได้เลยหรอไหนๆก้ออุตสาเดินมาขึ้นแล้ว ถ้าเปิดให้ผมขึ้นแล้วรถคว้ำตายทั้งคันผมจะไม่ว่าเลย ผมก้อต้องมายืนที่จุดเดิม
รถคันนี้สาย2 ลืมบอก สายสองมาอีกคันอันนี้รถไม่ฟรีและ รถก้อไปจอดรอติดไปแดง ผมก้อลองเดินไปขึ้น น่านเสือกเปิดให้ผมขึ้นซะงั้น ผมหล่ะงงกับประเทศใจ และนิสัยคน
ได้ขึ้นรึสักที่ พอไฟเขียวปุ๊บ รถออกปั๊บ ตายคับตายรถเมล์ฟรีกับไม่ฟรีแข่งกันคับ เกือบชนกันตายผู้โดยสารนี่เกรงไปตามๆกันพระเจ้าผมจะมีชีวิตรอดกลับไปหาพ่อแม่ไหมเนี่ยวันนี้
พอถึงป้ายอุดมสุขต้องรีบลงเลยที่เดียวไม่งันตายแน่ๆ ยื่นรอสักพักสาย511ก็มาถึง กำนี่ผมต้องได้ยื่นหรอนี่ ผมก็ยื่นจากอุดมสุขถึงพาต้าปิ่น เมื่อยมาก
พอถึงคลินิกก้องจองคิวเสดแล้วเรียบร้อย ออกจากบ้าน11โมงเช้าถึงคลินิก บ่ายสามโมง สุดยอดไหมคับ ก้อได้คิวมาจ่ายตังค่าล๊อกคิวเสดแล้วเรียนก้อกลับบ้าน
กลับถึงบ้านสองทุ่ม พอถึงวันที่จะไปทำปากครั้งที่สอง เนื่องจากครั้งแรกจองแล้วไม่ได้ทำ ก้อมีเหตุที่ทำให้ผมไม่ได้ทำปากอีกซะงั้น ไม่สบายคับเพื่อนๆอาการหนักด้วย
ถึงขั้นกับต้องเข้าโรงพยาบาล นอนโรงพยาบาลสามวัน ปวดหัวสามวันติดต่อกันไม่หาย ขนาดหมอฉีดยา แล้วนอนรอดูอาการก็ยังไม่ได้ขึ้น
เอาเลือดไปตรวจเอาฉี่ไปตรวจก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ คิดในใจ โอ้ยยยกูจะตายอยู่แล้วยังปกติอีกหรอ ก็เลยขอให้หมดให้ยานอนหลับไปในคืนนั้นเพราะผมปวดมากๆๆแล้วก็บอกให้เพื่อนโทไปเลื่อนคิวให้หน่อย
แล้วผมก็ได้คิวทำปากมาใหม่วันที่ 3 สิงหาคม 53 นี่ ไม่รู้มันจะมีเหตุอันใดที่จะต้องทำให้ผมไม่ได้ทำอีกหรือป่าว
เพื่อนๆช่วยบอกผมหน่อยสิคับว่า นี่มันคือเรื่องบังเอิญ หรื่อว่ามันเป็นรางบอกอะไรสักอย่าง |
|