|
[font=Cordia New]เค้าพากันเข็นดิฉันไปรอห้องรอก่อนเข้าห้องผ่าตัด มีการซักประวัติเบื้องต้นอีกรอบ แล้วก็จะมีคุณหมอวิสัญญี มาซักประวัติเราอีกรอบ จากนั้นก็นอนรอวนไปอีกสักพัก ตอนนั้นในใจก็แบบเมื่อไหร่จะได้ผ่า เมื่อไหร่จะได้เจอคุณหมอพีระ panic สุดไรสุ๊ดดด
ดูเวลาอีกที 8.37 คุณพยาบาลก็มาเข็นเตียงไปที่ห้องเล็กข้างห้องผ่า แล้วคุณหมอพีระก็เข้ามา ความรู้สึกตอนเห็นหน้าคุณหมอคือโล่ง ความ panic หายไปหมด คุณหมอตรวจดูน้องนมแบนๆ ของหยกอีกรอบ วัดสเกล ใช้ปากกาเขียนวาดนั่นนี่ หมอก็บอกดูไม่ตื่นเต้นเลยนะครับ ไอ้เราก็แบบแค่เห็นหน้าคุณหมอก็หายตื่นเต้นไปแล้วค๊า
ต่อมาก็เดินเข้าห้องผ่าตัด ห้องกว้างมากกกก ดูขาวสะอาดสะอาดตา เตียงใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง ความรู้สึกตอนนั้นคือหนาว พอปีน ใช่ค่ะ ปีนขึ้นเตียง เพราะดิฉันเตี้ยมาก พยาบาลทุกคนทำงานเป็นทีมสุด จับดิฉันกางแขนกางขาแล้วมัดติดกับเตียงจ้า
แล้วคุณหมอวิสัญญีก็เอาหน้ากากออกซิเจนมาครอบที่ปาก ในขณะที่มือด้านที่มีเข็มคารู้สึกมียาเย็นๆไหลเข้ามา แล้วเค้าก็เริ่มปล่อยยาสลบให้ดิฉันสูดดม ตอนสูดเข้าครั้งแรกคือเย๊นนน แล้วดิฉันก็สำลักไอค่อกๆ เลยค่ะ คุณหมอบอกให้สูดเข้าลึกๆ แล้วก็กลืนๆ เราก็ทำตาม จำได้ว่าสูดเข้ารอบที่ 3 ก็วูบบบบเข้าภวังค์ไปละค๊า
นาทีระทึกสุดคือตอนตื่นนี่แหละค่ะคุณ พอเริ่มรู้สึกตัว ตอนนั้นจับความรู้สึกได้ว่า ฉันหนาวน่ะพี่ชาย ใครก็ได้ห่มผ้าหนาๆ ให้ฉันที แขนนี่เจ็บไปหมด ทั้งๆ ที่ผ่าใต้ราวนม |
-
5.jpg
(76.86 KB, ดาวน์โหลดแล้ว: 48)
-
4.jpg
(86.21 KB, ดาวน์โหลดแล้ว: 49)
-
3.jpg
(118.49 KB, ดาวน์โหลดแล้ว: 51)
|