ก่อนทำหน้าอกแบนไม่มีเลย
หลินจะมารีวิวน้องนม เมนเตอร์ 325 ซีซี ประสบการณ์ “การผ่าตัดเสริมหน้าอก”เพื่อเป็นข้อมูลดีๆให้เพื่อนๆค่ะ เริ่มแรกเลยหลินได้ดูข้อมูลไว้หลายที่ จนได้มาปรึกษาพี่สาว พี่สาวแนะนำ ”เจ้าหน้าที่คลินิกท่านหนึ่ง” ให้รู้จักซึ่งเราได้คุยและปรึกษากับพี่พอลลี่ นางแนะนำให้เราเสริมหน้าอกกับ”คุณหมอพิชิต ศิริวรรณ” ตอนแรกเราก็แอบกลัวว่าจะเป็นยังไงจะ สวยไหมจะปลอดภัยไหม แต่การผ่าตัดผ่าที่โรงพยาบาล ซึ่งมีเรื่องความปลอดภัย จากนั้นเราได้เข้าปรึกษาคุณหมอพิชิต และได้นอนโรงพยาบาล1คืนด้วย เราเลยสบายใจ
คุณหมอให้เราใส่ซิริโคนเมนเตอร์ 325 ซีซี หลังผ่าตัดเสร็จทันที
ใจเราก็อยากได้ใหญ่กว่านี้นิดนึงน่ะแต่คุณหมอบอกว่าถ้าเอาไซส์ตามหมอบอกจะพอดีตัวและทำให้ไม่เกิดปัญหาในอนาคต เราก็เลยว่าตามคุณหมอค่ะ และแล้วเราก็ได้วันและเวลานัดเรียบร้อย ซึ่งระหว่างรอวันนัดเราก็ได้คำแนะนำการเตรียมตัวจากพี่เจ้าหน้าที่เป็นอย่างดี การเตรียมตัวก่อนผ่าตัดแล้วหลังผ่าตัด และแล้วก็ถึงวันผ่าตัด เรางดข้าว งดน้ำ ข้ามคืน คืนนั้นนอนแทบไม่หลับเพราะแอบกลัว เราเดินทางไปถึงโรงพยาบาลช่วงประมาณ11โมงค่ะ
อันนี้รูปอัดเดทหลังเสริมหน้าอกได้
ได้ทำการลงทะเบียนผู้ป่วยเรียบร้อยและเราไปนั่งรอที่ห้องพักฟื้น ประมาณช่วงเที่ยงก็มีพี่พยาบาลมาวัดความดันตรวจวัดไข้และนำชุและปลินดมาให้เปลี่ยนก่อนไปผ่าตัดค่ะ หลังจากนั้นเวลาประมาณเกือบบ่าย2มีบุรุษพยาบาลเข็นรถเข็นมารับเราที่ห้องพักฟื้นเพื่อไปห้องผ่าตัดรู้สึกสบายมาก555 และแล้วพอใกล้ถึงห้องผ่าตัดใจเรามันเริ่มเต้นแรงขึ้น แรงขึ้น เรื่อยๆ บอกตรงๆกลัวมาก พอไปถึงห้องผ่าตัดเค้าให้เราขึ้นเตียงนอนกางแขนออก นาทีนั้นมือเราสั่นเหมือนเจ้าเข้าเลย 55 วิสัญญีพยาบาลที่ดูแลเรื่องการดมยาโดยตรงได้ทำการเจาะสายน้ำเกลือให้เราพี่เค้าน่ารักมาก ชวนเราคุยตลอด หลังจากนั้นพี่เค้าบอกเราว่าจะหลับแล้วน่ะ ปล่อยสบายๆเลยแล้วเค้าก็เอายามาให้เราดม ฟิ้ววววว ภาพตัดค่ะ55 รู้ตัวอีกทีมีพี่พยาบาลมาเรียก เราลืมตาแต่แบบลืมตาไม่ค่อยขึ้น ไม่ค่อยมีแรงพักสักแปปเค้าก็พาเราเข็นขึ้นไปที่ห้องพักฟื้น ความรู้สึกตอนนั้นคือไม่มีแรง แต่ยังไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลย แต่แอบก้มมองน้องนม
อู้าว..ว้าว..น้องนมก็มาจร้าาา คุณหมอไม่ได้พันผ้าให้เรา แค่พันผ้าเป็นเส้นคาดไว้บนซิลิโคนเฉยๆเราเลยไม่รู้สึกแน่นอึดอัดเหมือนคนอื่นค่ะ แต่เราแอบตกใจที่หันไปเห็นขวดเลือด คุณหมอใส่สายเดรนเลือดให้เราด้วยแอบกลัวมากตอนเอาออก แต่คุณหมอบอกข้อดีของการใส่สายเดรนคือเอาเลือดที่ไม่ดีอยู่ข้างนอกออก ทำให้แผลด้านในแห้ง ลดการเกิดพังผืดได้ ถ้าเทียบกับความลำบากที่เราต้องหิ้วขวดเลือดอยู่7วันเราว่าคุ้มมาก เพราะน้องนมเราบวมน้อยมากและไม่ช้ำเลยแม้แต่นิดเดียว สบายมากในช่วงเวลาที่นอนโรงพยาบาลเพราะมีพยาบาลคอยดูแลตลอดให้ยาตลอด ยังไม่รู้สึกเจ็บปวดแม้แต่นิดเดียว แค่รู้สึกตึงๆ เพลียๆ ง่วงๆและเหมือนอยากอาเจียน แต่เราไม่อาเจียนน่ะค่ะ แค่อยาก555 วันถัดมาเราเช็คเอาค์ออกจากโรงพยาบาลบ่าย2กลับมาพักฟื้นที่บ้าน เราโชคดีที่มีแฟนคอยดูแลตลอดคอยประคองและทำนู๊นนี่ให้ วันที่2ก็ยังไม่รู้สึกอะไรแค่ตึงๆ มาวันที่3ค่ะ ยาที่โรงพยาบาลให้น่าจะหมดฤทธิ์ เริ่มรู้สึกปวดบ้าง พอปวดก็ทานยาแก้ปวดก็ดีขึ้นค่ะ ปวดไม่มากน่ะค่ะ สาบานได้ว่าไม่ใช่สิบล้อทับ วันที่3เราไปกินเอ็มเคเดินห้างค่ะ555อยู่บ้านเบื่อ แต่เวลาเดินเนื่องจากสายเดรนมันทิ่มเนื้อนมก็มีเจ็บบ้างหยุดเดินก็ไม่เจ็บค่ะ แต่อย่างที่บอกแลกกับความคุ้ม ยอมค่ะ
ผ่านมาถึงวันที่7คุณหมอนัดตัดไหมถอดสายเดรน กลัวมาก555 แต่พอถึงเวลา ไม่มีอะไรน่ากลัวเลย ตัดไหมก็ไม่ได้เจ็บแค่รู้สึกแสบๆ ถอดสายเดรนก็รู้สึกแสบๆ ไม่ได้เจ็บอะไรเลย หลังจากถอดสายเดรนออกเท่านั้นแหล่ะ เราเดินตัวปลิวเลย จากตอนแรกที่ต้องค่อยๆเดิน และเป็นวันที่เราเห็นแผลวันแรก โอ้!!แม่เจ้า แผลสวยมาก แห้งมาก ดีใจ ถ่ายรูปไปอวดเพื่อน มีแต่คนบอกว่าแผลเล็กแผลสวย น้องนมก็ทรงสวยถูกใจมากๆเลย เราเองใส่ซัพพอร์ตบรา
