ดั้งโด่งดอทคอม

ชื่อกระทู้: แม่จ๋าาาา หนูเป็นสาวแล้ววววว [สั่งพิมพ์]

โดย: MonNomEst เวลา: 2017-5-2 22:02
ชื่อกระทู้: แม่จ๋าาาา หนูเป็นสาวแล้ววววว
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย MonNomEst เมื่อ 2017-5-2 22:06

สวัสดีค่าาา วันนี้เราจะมาแชร์และรีวิวการทำหน้าอกของเราค่ะ เราอยากเป็นอีกหนึ่งเสียงให้สาวๆที่กำลังหาข้อมูลในการทำหน้าอก เพราะก่อนเราทำ เรานั่งวนๆอยู่ในกระทู้ต่างๆจนตาแทบเข เกือบได้ไปผ่าตาก่อนผ่านม 5555

เข้าเรื่องเลยดีกว่าค่ะ เราเป็นคนกลัวเลือด กลัวผ่าตัด กลัวทุกอย่าง กลัวมากค่ะ กลัวจริงจัง ดังนั้นการทำหน้าอกจึงเป็นอะไรที่ไม่เคยอยู่ในหัวเรามาก่อนเลยค่ะ แล้วอีกอย่างเราก็คิด(เข้าข้างตัวเอง)ว่า #ชั้นก็พอมีนะแกรรร อะไรแบบนี้ คิดเอาเองมาตลอดว่าคัพบีแน่ๆ คิดเอาไว้ว่าใช่ ต้องใช่แน่ๆ .. เนื้อเพลงไม่ค่อยบ่งบอกอายุเล้ยย 555 และจุดพีคก็มาถึงวันที่เราผอมลง แล้วนมไม่รักดีมันก็หดตาม อยากจะโกยพุงขึ้นมาอยู่ที่นม ToT

ในวันที่ชีวิตเดินเข้ามาถึงจุดเปลี่ยน จนบางครั้งคนเราไม่ทันได้ตระเตรียม หั๊วใจจจ </3 </3 นี่ค่ะ สภาพหน้าอกเรา ใส่เกาะอกทีนี้ต้องคอยดึง จนแทบจะอยากตะโกนบอกนังเกาะอกตัวนั้นว่าถ้าแกจะหลุดบ่อยขนาดนี้แล้วล่ะก็ แกอย่ามีหน้ามาเรียกตัวเองว่าเกาะอกเลยยย!!!!

พาลใส่เกาะอกเสร็จก็หันมาสำรวจตัวเอง .. ทีอ้วนขึ้นมาเป็นสิบโลล่ะไม่ยอมขึ้นตาม ทีผอมลงไม่กี่โลนี้ไปก่อนเพื่อนเลยนะนังนมไม่รักดี โมโหค่ะ โมโห ศรีจะไม่ทนค่ะ!!!! วันนั้นเราเลย google ค้นหาที่ทำนมค่ะ ใช่แล้วค่ะ นาทีนี้โมโหมากจนลืมทุกความกลัวที่เคยกลัว กลัวเลือด กลัวเข็ม กลัวมีด กลัวผ่าตัด ... ไม่กลัวแล้วเฟร้ยยยย เราจะทวงคืนความเป็นหญิงของเราคืนค่ะ!!!

จำได้ว่าตอนเรา search แล้วเจอรีวิวคนไข้ของคุณหมอทรงยศ แห่ง Dream Clinic เป็นอันแรกค่ะ อ่านๆไปก็ประทับใจค่ะ เป็นแนว first impression (55555 ก็แหงสิ! จะไม่ first ได้ไง ก็นี่มันรีวิวนุ้งนมครั้งแรกที่แกอ่านนี่นา) พออ่านเสร็จก็อ่านรีวิวหมอท่านอื่นๆด้วยค่ะ แต่ไม่รู้อะ ใจมันปักไปกับดรีมแล้ว อ่านอะไรก็ไม่เข้าหัวแล้วค่ะ ไม่รู้แล้ว อะไรก็ไม่รู้ #ชั้นจะไปดรีม!! ดรีมคลีนิค ดรีมเท่านั้น!!

ใจร้อน ร้อนใจ และร้อนรุ่มมากค่ะ 55555 รีบโทรนัดคลีนิคเพื่อเข้าไปปรึกษาค่ะ และไม่ถึง 30 นาทีหลังจากนั้นเราก็ไปถึงคลีนิคค่ะ .. (ตัดภาพมาที่ห้องตรวจในคลีนิค ในสภาพที่ช่วงบนเราใส่เสื้อคลุมที่ทางคลีนิคให้ไว้เพื่อที่จะให้คนหมอตรวจค่ะ)

คุณพนักงานสาวสวย : รบกวนถอดเสื้อคลุมออกด้วยค่าาา
เรา : (' ') (. .) (' ') (.///.) (.///.)
คุณหมอทรงยศ : (ตรวจๆ วัดๆ ถามความต้องการของคนไข้) มีไซส์ในใจมั้ยครับ จะเสริมซิลิโคนประเภทไหน บลาๆ
เรา : (เราแนะนำว่า ใครมีคำถามอะไรในใจถามคุณหมอได้เลยตอนนี้ค่ะ แต่ของเรา เราไม่มีอะไรจะถาม เพราะเราไม่รู้จะถามอะไร ประเภทของซิลิโคนเอย ไซส์เอย อะไรเอย เราไม่รู้ซักอย่างเลยค่ะ เรารู้อย่างเดียวเราอยากมีนม และเราจะต้องมีนม!!!! 5555 เราจึงพูดกับคุณหมอไปแค่ว่า) ... คุณหมอคะ ไม่อยากให้ใหญ่มากจนเกิดความสับสนว่านี่นมรึล้อรถสิบล้อ 5555 เอาแบบเนียนๆอะค่ะ แฟนไม่ให้ทำ หนูแอบมาทำ ><
.
.
จากนั้นคุณหมอก็เลือกไซส์ เลือกแบบให้เรา และแจ้งเราว่าซัก400-450จะกำลังพอดีตัว .. แต่ไม่ค่ะ ศรีเรื่องมาก ศรีรู้สึกว่ามันหนักไป ศรีกลัวเป็นล้อรถสิบล้อ ศรีกลัวแฟนรู้ .. คุณหมอจึงสรุปให้เราเป็น Mentor Moderate Plus 350 CC ทรงกลม ผ่าเทคนิค Dual Plane แบบให้ยาสลบทางเส้นเลือด... และเราก็จบการ consult ครั้งนี้ไปแบบงงๆและรวดเร็ว ออกห้องตรวจมาก็เจาะเลือดเพื่อตรวจความพร้อมในการผ่าตัดและชำระเงินค่าปรึกษา 500 บาท (ซึ่งยอดนี้จะถูกหักลบออกจากค่าผ่าตัดของเราค่ะ) แต่ในครั้งนี้เรายังไม่ได้นัดวันผ่าตัดนะคะ เราต้องไปเคลียร์งานก่อน และมีดราม่าขัดขวางนมบังเกิดมากมาย เพราะเรามีช่วงเวลาว่างที่ค่อนข้างจำกัดมาก

IMG_20170502_213901.jpg (471.52 KB, ดาวน์โหลดแล้ว: 4)

After (1 เดือน)

IMG_20170502_213136.jpg (278.7 KB, ดาวน์โหลดแล้ว: 4)

Before

โดย: MonNomEst เวลา: 2017-5-2 22:10
สุดท้าย เมื่อเราสามารถเคลียทุกอย่างได้ เราก็วางมัดจำ และเริ่มไล่อ่านโพสเกี่ยวกับน้องนม เยอะมากกกกกก แทบทุกโพสเลยมั้งคะ อ่านเยอะมากจริงๆ และความเยอะนี้ก็เผื่อแผ่ไปถึงน้องพนักงานสาวสวยแห่งดรีมคลีนิคค่ะ 5555 เราเยอะ ถามมาก พูดมากใส่น้องเค้า แต่ก็ต้องขอบคุณคุณพนักงานสาวสวยแห่งดรีมคลีนิคแห่งนี้มากๆเลยค่ะ ที่อดทนกับความเยอะของเรา 555555 ขอบคุณจากใจจริงค่ะ
.
.
ก่อนผ่า 1 วันทางคลีนิคจะโทรเตือนและให้คำแนะนำต่างๆ ส่วนเราก็เตรียมตัวตามที่คลีนิคแจ้งค่ะ งดน้ำงดอาหาร 6 ชั่วโมง ใส่เสื้อที่มีกระดุมหน้า อ้อ วิตามินต่างๆงดไว้เลยก่อนผ่าตัด 2-4 อาทิตย์นะคะ เพราะบางตัวอาจมีผลให้เลือดหนุดช้าค่ะ แต่เราไม่ได้ทานวิตามินอะไร เลยไม่มีผลตรงนี้ค่ะ
.
.
ท้าาาดาาาา~ และแล้ววันผ่าตัดก็มาถึงค่ะ ตื่นเต้นมาก เราทำการจัดห้องให้เหมาะสมสำหรับคนผ่าตัดค่ะ จะได้ไม่ต้องก้มๆเงยๆ ขวดน้ำเราก็เปิดขวดไว้เลยเผื่อไม่มีแรงบิด .. ก็เรามันคนที่แพ้ก็ต้องดูแลตัวเองนี่นาาา 555 ม่ายช่ายยยย!!!! เรื่องจริงคือ เราต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อมเพราะเราผ่าตัดโดยไม่ได้บอกใครค่ะ ไม่มีใครรู้ และรู้ไม่ได้ ไม่งั้นเราตายแน่ค่ะ ทั้งพ่อแม่พี่น้องและแฟน >< เราจึงต้องดูแลตัวเองค่ะ (ไม่ดีนะคะ ไม่ควรเอาเป็นแบบอย่าง ควรมีซักคนนึงที่ดูแลเราจะดีกว่าค่ะ อย่าพยายามถึกแบบเจ้เลย เจ้รู้ เจ้เรียนมา หรา!!? 555)
.
.
ตัดภาพมาก่อนเข้าห้องผ่าตัดค่ะ คุณหมอก็จะมาวัดๆวาดๆบนหน้าอกเรา พร้อมแจ้งสภาพการจราจร เอ๊ะ! จะเล่นอีกนานมั้ย 555 แจ้งสภาพหลังการผ่าตัดว่าจะมีทิศทางไปในทางไหนค่ะ อย่างของเราคุณหมอก็แจ้งว่าหน้าอกเราจะห่างหน่อยนะ เพราะพื้นเดิมเราห่าง แต่ถ้าเสริมเสร็จแล้วมันจะชิดขึ้นนิดนึง ส่วนน้องนิปก็ไม่สมัครสมานสามัคคีกันเท่าไร ชี้กันไปคนละทิศพอให้รู้ถึงความไม่สมานฉันท์ ซึ่งเราก็โอเคค่ะ รับทราบ จากนั้นก็เดินเข้าห้องผ่าตัดอย่างทรนง ทั้งที่ในใจตอนนี้เมฆดำแห่งความกลัวเริ่มมาแล้ว ขานี่สั่นพั่บๆๆๆๆ พอขึ้นเตียงเสร็จ เค้าก็ให้เรากางแขนท่าพระเยซู และรัดแขนเราไว้กับเตียง มีการพูดคุยสัพเพเหระพอให้เราหายตื่นเต้นนิดหน่อย ส่วนเรา ณ จุดนั้น ยอมรับเลยค่ะ ปอดแหกมากกกกก อยากกลับบ้าน ความกลัวทุกอย่างมันกลับมาแล้ว กลับมาพร้อมกันเลย แต่ถอยหลังไม่ได้แล้ว เราได้แต่ถามตัวเองในใจว่า นี่แกมาทำอัลไรรรรร!!!!!!! พร้อมกับยาสลบที่ฉีดเข้าเส้น และเสียงที่บอกว่า "มันจะปวดๆหน่อยนะคะ ถ้าง่วงหลับไปได้เลยค่ะ" สิ้นเสียงนี้มันรู้สึกร้อนวาบที่หัวแล้วเราก็หลับไปเลยค่ะ ตื่นมาอีกทีรู้สึกตึงๆเหมือนซิดอัพ35ครั้งติดสำหรับคนไม่เคยออกกำลังกาย แต่ย้ายความตึงนั้นมาไว้ที่หน้าอกแทน งงมั้ย 555 พอเราตื่นเรายังสะลึมสะลือจากฤทธิ์ยานอนหลับอยู่ค่ะ และทางคลีนิคก็เอาน้ำหวานมาให้จิบและนอนพักจนดีขึ้นและให้กลับบ้านได้ค่ะถ้ามีคนมารับ เนื่องจากคลีนิคเป็นห่วงความปลอดภัยของคนไข้หากกลับแท้กซี่คนเดียวค่ะ แต่สำหรับเคสเรา เราไปนอนโรงแรมข้างๆคลีนิค 1 คืนค่ะ เพราะไม่มีคนมารับเรา โดยมีคุณพนักงานเดินไปส่งเราที่โรงแรม 2 คนค่ะ แล้วก็ต้มโจ๊ก เตรียมน้ำ เตรียมยา ไว้ให้ค่ะ ส่วนเรา ถึงห้องปุ๊บหลับค่ะ สติคืนมาตอนเกือบสองทุ่มด้วยความงงว่าทำไมมีโจ๊กในมือ แล้วยาข้างๆคืออะไร บลาๆๆ สรุปค่ะ มันมึนจริงๆนะเธอ เหมือนคนเมาเหล้าอะค่ะ เมาจนถึงจุดวาร์ปอะค่ะ แบบว่า เอ๊ะ เกิดอะไรขึ้นหรอ ทำไม อะไร ยังไง บลาๆ .. นี่คือเหตุผลที่ทางคลีนิคไม่ให้กลับคนเดียวค่ะ

โดย: MonNomEst เวลา: 2017-5-2 22:10
ในส่วนของการรักษาตัวเนี่ย..ถามว่าเจ็บมั้ย เจ็บค่ะ ไม่โกหก แต่มันเจ็บแบบทนได้ และเจ็บแบบดูแลตัวเองได้ มันจะเจ็บตอนเราขยับตัวอะค่ะ จะเจ็บแบบตึงๆเหมือนคนออกกำลังกายหนักมาอะค่ะ แต่ถ้าอยู่เฉยๆก็ไม่เจ็บนะคะ แต่ถ้ามีคนมาดูแล คอยประคองตอนลุกตอนนั่งตอนนอนจะดีกว่าค่ะ .. สิ่งที่เราทำอาจไม่ใช่สิ่งที่ถูกหรือสิ่งที่ดีที่สุดนะคะ แต่เราแค่แชร์เฉยๆ วิธีการของเราคือ เรานั่งหลับที่โซฟาค่ะ เรามั่นใจว่าถ้าเรานอน เราลุกไม่ได้แน่ๆ 5555 เรานั่งหลับแบบนี้อยู่3วัน จากนั้นก็นอนหมอนสูงมากกกกกกก (แทบจะคล้ายนั่งหลับ) อยู่อีกเกือบสัปดาห์ค่ะ นอนจนเจ็บก้นกบ นึกว่าก้นกบจะร้าว เวลาจะลุกก็เอาแขนสองข้างคล้องใต้ขาอ่อนแล้วใช้แรงเหวี่ยงจากขาทำให้เราลุกค่ะ งงมั้ย 5555 และระหว่างนี้คุณหมอก็จะนัดไปเช็คตามปกติค่ะ 7 วันตัดไหม ซึ่งคำแนะนำของเราคือ เชื่อคุณหมอและน้องพนักงานนะคะ อย่าซ่า 5555 เราอ่านรีวิวเห็นคนบอกว่าขับรถได้แล้ว ไปทำงานได้แล้วในสองสามวัน เราเลยเอาบ้างค่ะ ขับรถไปคลีนิคจ้า หลังจากเพิ่งผ่าตัดได้สองวัน บลาๆ สุดท้าย สายเดรนเราได้เอาออกตอน10วันค่าาา ลากยาวเลย เพราะเลือดไม่หยุด ผลจากการไม่ฟังหมอ ไม่ฟังคำแนะนำของพนักงานที่คลีนิค และท้ายสุดคือ "ไม่ฟังร่างกายตัวเอง" สำคัญมากนะคะข้อนี้ แต่ละคนร่างกายไม่เหมือนกัน ความแข็งแรง ความยืดหยุ่น ความทนทาน ไม่เท่ากัน เค้าทำได้ไม่ได้หมายความว่าเราจะทำได้นะคะ เชื่อคุณหมอและน้องพนักงานดีที่สุดค่ะ

ความเจ็บจะดีขึ้นวันต่อวัน ของเรา เราสังเกตว่ามันดีขึ้นเรื่อยๆแบบเห็นได้ชัดหลังจากเอาสายเดรนออกค่ะ ความตึงจะค่อยๆดีขี้นจนตอนนี้เหลือแค่ตึงนิดหน่อยเวลาตื่นนอนใหม่ๆ ส่วนอาการชาก็ดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ อาการปวดหลังเราเป็นอยู่อาทิตย์กว่าค่ะ .. ตอนนี้เราทำมาได้เดือนกว่าแล้วค่ะ ไปพบคุณหมอตามที่นัด ใส่สายคาด ทายาลดรอยแผลเป็น แปะแผ่นซิลิโคน นวด และกินวิตามิน ตามที่คุณหมอบอก ตอนนี้น้องนมเริ่มนิ่มแล้วค่ะ

อ้อ อีกนิดนะคะ อันนี้เราเอง ไม่ควรทำตามนะคะ 55 ขอแอบแนะนำเนาะ แบบช่วงพักฟื้นอย่าไปอ่านอะไรเยอะนะค่ะ มั่นใจในฝีมือคุณหมอ อยู่ชิลๆ ทำใจโล่งๆ ปลอดโปร่งดีกว่าค่ะ คือคนเพิ่งผ่าตัดจะจิตตกง่ายมากค่ะ อะไรนิดอะไรหน่อยก็จะนอยด์จะจิตตก คือแบบอย่างเรา ช่วงพักฟื้นเราก็ว่างใช่ม้าาา โทรศัพท์มีเราก็กดเข้าไป นมเพิ่งทำมาก็เห่อไง หานั่นหานู่นหานี่เกี่ยวกับน้องนมอ่าน อ่านเสร็จแล้วก็นอยด์ ความเจ็บบวกความนอยด์ก็ทำให้อยากเอาออก เยอะค่ะ เราเยอะมาก งอแงมาก 555 ต้องขอเอ่ยชื่อและขอขอบคุณพนักงานและพยาบาลทุกคนแห่งดรีมคลีนิค โดยเฉพาะคุณดิวผู้ซึ่งคอยให้คำแนะนำตั้งแต่ต้นจนปัจจุบัน และอดทนกับช่วงนอยด์ๆ งอแงอยากเอาออกของเรา ให้กำลังใจเราจนเราสามารถผ่านมันมาได้และมีน้องนมคู่สวยโดยฝีมือคุณหมอทรงยศประดับตัวแบบทุกวันนี้ ขอบคุณทุกๆคนที่ดรีมคลีนิคมากๆๆๆๆเลยค่ะ โดยเฉพาะคุณหมอทรงยศ ที่มอบไฟหน้าดวงใหม่ไฉไลกว่าเก่าให้หนู ปิ๊งป๊างมากค่าาาา ^^
.
.
แม่จ๋าาาาา หนูเป็นสาวแล้วจ้ะแม่ <3 <3

ยินดีต้อนรับสู่ ดั้งโด่งดอทคอม (http://dungdong.com/)